بر تمامی معلّمــــــــــان و دانش آموزان ایران زمین ، به ویژه بر عزیزان همـــــــــکار
وبلاگ نویس تهنیت باد.
شور سرمستی دانایی و توانایی گوارای وجودتان !
منحصر به فردی است که دیگران از داشتن آن بی بهره اند . تنها کسی که « مولود کعبه » می باشد و از کودکی در دامان بهترین و آخرین پیامبر آسمانی یعنی حضرت محمد (ص) پرورش یافت علی (ع) است .
حضرت محمد (ص) در حدیثی می فرمایند : ذِکرُ عَلِیً عِبادة
بر همین اساس نویسندگان ، محققان ،عالمان دینی و شاعران زیادی در صدد بازگوی فضایل حضرت علی (ع) بوده اند. از جمله شاعر معروف ایرانی استاد شهریار شعر مشهور « علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را ... »را سرود که ماجرای زیبایی دارد . در ادامه توجه شما را به ماجرای خواندنی شعر معروفش معطوف می دارم .
تاریخ آینه ی عبرت است .گاه که تاریخ را ورق می زنی ، شاهد حکایات عجیب از به قدرت رسیدن افراد در یک شبانه روزو به عکس افول از تخت قدرت و به خاک نشستن حاکمان هستیم ؛ و به قول معروف « گهی زین به پشت و گهی ... »
چگونگی رسیدن به صدارت و وزارت و یا افتادن به سفاهت و هلاکت افراد خواندنی است . چهار نفر بودند که دارای سلطنت مشهور و معروف بودند:
