نسیم نوازش

به لبخند آئینه ای تشنه ام

به آغوش بی کینه ای تشنه ام

و عادت ندارم تکلّف کنم

چرا با دل خود تعارف کنم

آن چه نجاتت می دهد

خبر نگاری می گوید : به ملاقات ژان کوکتو رفتم .خانه ی او در حقیقت کوهی

از خرت و پرت ، قاب عکس ، نقاشی های هنرمندان مشهور و کتاب بود .

کوکتو همه چیز را نگه می داشت و علاقه ی زیادی به هر یک از آن اشیا

داشت .

وسط مصاحبه توانستم از او بپرسم :" اگر این خانه همین الان آتش بگیرد

و فقط بتوانید یک چیز با خودتان ببرید ، کدام یک از این چیزها را انتخاب

می کنید ؟ " کوکتو جواب داد : " آتش را انتخاب می کنم . "

سال 89 مبارک

آی با کلاه

تدریس در پایه ی اول ابتدایی عشق و شور عجیبی می خواهد . عشق به همراه صبر  و عشق به همراه عاطفه و عطوفت .

امسال که در کنار پست مدیری ، تدریس کلاس اول را نیز دارم . یک سئوال کهنه در ذهنم تداعی شد . سئوالی که در دوران تربیت معلم از مدرسان مختلف پرسیدم و جوابی قانع کننده نیافتم . در جلسات و کارگاه های آموزشی نیز ، این سئوال مطرح شد و هر کس به فراخور درک و برداشت خود جوابی می داد که مورد قبول همگان نبود .

چندی پیش برای تمرین درس جدید " قـ ق " کلماتی که دارای قاف بوده پای تخته نوشتم ؛ از جمله کلمه ی " قرآن "

بچه ها با سادگی و صمیمیت خاص خودشان فریاد زدند :

-          اجازه ! آقا قرآن را غلط نوشته اید !!

-          مریم گفت : باید با " آ دوم  یا همان آ غیر اول نوشته شود .

گفته ی مریم مورد تأیید همکلاسی هایش نیز بود .

طفلکی ها راست می گفتند . طبق آموزه ی خودم و رسم الخط فارسی و روش تدریس آموزش و شناخت نشانه ها باید " قـــرآن " با آ  غیر اول نوشته شود .

آن ها نمی دانستند که این سئوال بی جواب آموزگارشان نیز است !

 

شاید این موضوع برای عدهّ ای از دوستان سطحی باشد .. ولی باور کنید تا الان به جواب قانعی دست نیاقته ام .

از شما دوستان عزیز و فرهیخته به ویژه همکاران فرهیخته ی در رشته ی زبان شناسی و زبان و ادبیات فارسی می خواهم که جواب این سئوال را در قسمت نظرات برای روشن شدن  لب مطلب مرقوم بفرمایند .                      

                                                                                                        با تشکر فراوان

 

یک نکته از این معنی

 

اگر بهترین ها را نداریم ، از آنچه داریم بهترین استفاده را بکنیم . 

بزرگ بینی یا ...

کاریکاتوریست : سید محمود جوادی

تعریف می کنند، زمانی خروشچف ، نخست وزیر سابق شوروی ، یک قواره پارچه خرید و به خیاط مراجعه کرد و از او خواست ، برایش یک دست کت و شلوار بدوزد . خیاط ابعاد بدن خروشچف را اندازه گرفت و گفت : « قربان پارچه ی شما کافی نیست . »

خروشچف پارچه را از خیاط گرفت و آن را در سفری که به بلگراد داشت ، به خیاط یوگسلاو داد که برایش کت و شلوار بدوزد .

خیاط اندازه ی خروشچف را گرفت و گفت ، پارچه کاملا ً کافی است و حتّی می تواند برایش یک جلیقه هم بدوزد . خروشچف که حیرت کرده بود ، از او پرسید ، چرا خیاط  مسکو پارچه ی او را کافی ندانسته است ؟ خیاط گفت : « قربان در مسکو شما را بزرگ تر از آن چه هستید ، خیال می کنند . »

اغلب ما گمان می کنیم از آن چه هستیم ، بزرگ تریم ، اما وقتی از محلّ زندگی مان دور می شویم ، به حد و اندازه ی واقعی خود پی می بریم .

 

پی نوشت :

1 – بزرگ آن نباشد که شاه و سترک .... بزرگ آن که نزدیک یزدان بزرگ

2 – تا توانستم ندانستم چه سود .... چون که دانستم توانستم نبود

 

 

کار برای دیگران !

شخصی از خدا خواست که به او نشان دهد ، جهنّم و بهشت چگونه اند .خداوند دستور داد جهنّم را به او نشان دهند . او را به اتاقی بردند که در آن عدهّ ای دور یک دیگ بزرگ نشسته بودند . همه ی آنها درمانده ، مأیوس و گرسنه بودند . هر یک از آن ها قاشق بلندی داخل دیگ می کرد ، ولی از آن جا که دسته ی قاشق بلندتر از دست او بود ، نمی توانست غذا را در دهان خود بگذارد . وضع این آدم ها که بالای دیگی پر از غذا ، داشتند از گرسنگی می مردند ، رقّت بار بود .

سئوال راه راه

 

از گور خری پرسیدم :

« تو سفیدی ، راه راه سیاه داری ، یا این که سیاهی ، راه راه سفید داری ؟ »

گور خره به جای جواب دادن پرسید :

« تو خوبی ، فقط عادت های بد داری ،یا بدی و چند تا عادت خوب داری ؟

ساکتی ، بعضی وقت ها شلوغ می کنی ، یا شیطونی بعضی وقت ها ساکت می شی ؟

 

توسل پیامبران به امام حسین ( ع )

هر کدام از پیام آوران خدا ، که به رنج و مشکل بزرگی می رسید با نام و یاد

حسین و خدای حسین (ع) بر طرف می شد که در این مورد به چند مورد اشاره می شود :

طنز ... طنز

آدمی مفلس و بی چاره و درویش ، شبی جانب کاشانه ی خویش آمد و با شادی بسیار جرعه ای آب بنوشید و بخندید . زنش دید که او خرم و خوشحال تر است از همه شب های دگر . سخت در اندیشه فرو رفت و به خود گفت که این عیش و خوشی بی سببی  نیست . لذا رو ی بدو کرده و پرسید : سبب چیست که امشب تو چنین ومنگولی لولی وشنگولی ودلشادی .