مرا این روزگار آموزگار است ...

تاریخ آینه ی عبرت است .گاه که تاریخ را ورق می زنی ، شاهد حکایات عجیب از به قدرت رسیدن افراد در یک شبانه روزو به عکس افول از تخت قدرت و به خاک نشستن حاکمان هستیم ؛ و به قول معروف « گهی زین به پشت و گهی ... »

چگونگی رسیدن به صدارت و وزارت و یا افتادن به سفاهت و هلاکت افراد خواندنی است . چهار نفر بودند که دارای سلطنت مشهور و معروف بودند:

الف : سلیمان نبی (ع)  ب : ذوالقرنین  ج : بخت النصر  د : نمرود

بخت النصر در خواب دید که بدنش از سه فلز تشکیل شده است . سرش از طلا ، سینه اش مس و پاهایش از آهن . پریشان از خواب پرید و معبران بارگاه را خواست تا خوابش را تعبیر نمایند .معبران عاجز ماندند .

معبری را که در زندان به سر می برد خواستند تا تعبیر نماید و او کسی نبود جزء « دانیال نبی (ع) »‌ . وی گفت :

« تا سه روز دیگر زنده هستی و بعد خواهی مرد ! »

بخت النصر گفت : « مـــــرگ ! مرگ از من دور است .»

یک نوکر فداکار داشت .شمشیر به دستش داد تا سه روز از اتاق وی محافظت نماید . به او گفت : هر کس قصد دخول داشت ، چه زن چه مرد ، چه همسر و فرزند و...با شمشیر از بین ببرد .

روز اول و دوم گذشت خبری نشد .روز سوم بخت النصر از درب اندرونی جهت حاجتی خارج شد و از دربی که محافظ گمارده بود قصد دخول به اتاقش را داشت . نوکر با وفایش شمشیر کشید و وی را از بین برد .

تاریخ شاهد این گونه حوادث بوده و خواهد بود . 

چون روزگار کس ندهد پند آدمی               خواهی که پند گیری از روزگار گیر